Hamilelik kafası, keyfii güzeldir ;)

22 + 5 iken biz  ;) 

6. Ayın bir haftasını daha geri bırakma sevinciyle birlikte iş hayatı bir anda geri döndü sayın seyirciler. 9 günlük gezmenin tozmanın, evde keyif yapmanın, yata yuvarlana bonbonella'nın tekmelerinin keyfini çıkarmanın, fotoğraf çekimlerinin,kitap okuma keyfinin, ev kadını moduna girip kocaya sürpriz yemekler hazırlamanın bu yıl da sonuna gelmiş bulunmaktayız. 😝 

Şaka maka güzel bir 9 gün geçirdik. Aklımız da normal de yapmaya vakit bulamadığımız tüm keyifleri yaptık bu sefer...

Şimdi iş zamanı. Tüm tatili sabah 07.30 da kalkıp işe başlayacağım gün niye 8'e kadar çıkamadım yataktan ? biri açıklasın şu psikolojiyi ne olur ! 

Ben işte bi güzel koşuşturmacayla mutlu olurken çoğu zaman hamile olduğumu unutuyorum hep. 6. Ay'a gelsem de bu hala aynı. Etrafımdakiler sen elleme sen yapma diyerek durduruyorlar sağ olsunlar :)
Ama iş kolik hayatıma bir süre ara versem iyi olacak ara vermeyi bırak onu kabullensem çok daha iyi olacak. Sürekli bunu fark edip uyarıyorum kendimi ama ne desende bir türlü iş konusunda kendimi geri çekmeyi kabullenmiş değilim.. 

Annen çözüm bulur, Bu da geçerrrr takma kafaya bonbonella 😉 

Ayaktayken gezerken çalışırken bir şey yok. Yatınca bir tekmelemeye başlıyor anlatamam. 

- Kalkk yatmak senin ne haddine Nunu ? Şunu da yap bunu da yap hadi benim için kitaplar oku, odamı hazırla der gibi aklıma kendini zorla sokuyor kızım :))  ( Huyu Annesinee çekecek canımmmm ;) yatarken bir tekme dinlemece seansından sonra, sabah uyanınca kaldığı yerden devam edip beni de bir güzel uyandırıyor. Babişin yüzüne gözlerine vuruyor sevinci heyecanı. Ben de bir yandan tekmeler bir yandan da onun gözlerinin içinin gülmesiyle daha da mutlu oluyorum ve içten içe hep dua ediyorum... 

22.haftanın Gebelik özetine gelirsek;
 Hafif hafif kramplar girmeye başladı çok olmasa da bir kaç kez üst üste oldu. Doktorum magnezyum ilacı yazdı ama çok olmadığı için amannn aşkım ne gerek şimdi diye kaçmaya çalışıyorken.  

İş çıkışı arabayla eşimi almaya giderken, giren ve geçmeyen kramp sayesinde bir elimde sol ayağımı tutup direksiyonun arasından önümü görmeye çalışarak , diğer botun sağ koltuk üzerinde ki hali ile İş yerinin önüne kadar zorla gidip bulduğum kaldırımın üzerine çıkmam bir oldu ki Eşimin surat ifadesini görünce;

Ben çocuk gibi 'Tamam baba artık ne dersen yapıcam söz.' ifadesiyle bakışımdan sonra.Yan koltuğa zıplayıp konuyu şaka maka kapattım :))) 

Kramp önemliymiş doktorumun da kocamın da varmış bir bildiği onu anladım.. 

Ve bu arada hamilelikte oluşan o göbek deliğinden başlayan çizgi bu hafta daha da belli oluyor. ;)

Bunlar da yolu yarıladığımız renkli anıları kızımla 😉 ( Maşallah dediğinizi duyar gibiyim. )
Şimdiden Teşekkür ederiss ;)