Yarım dünya :)

Zaman geçip gidiyor diyordum ya hep. Kucağımıza geleceği günü düşünüp aklımı hayallerimi oraya verdikçe zaman geçmiyor bu ara sanki... 

Ayları çize çize geldik son 2 ay'a. 

Başında ki resimlerimi gördükçe zaman hızlı geçsin Lina kucağa gelsin ve spora başlayayım hemen diye kendi kendimi gaza getiriyorum ve şimdilik oturuyorum oturduğum yerde :)

3. Trimester ile birlikte sanki halsizliğim başladı tekrar, hopla zıpla enerjisiyle geçirdiğim 3-4 aydan sonra kendimi tekrar yorgun halsiz hissediyorum. Ve uykum ağırlaşıyor sanki 

Örneğin; Plates yaparken uyuya kalmam gayet açık ve yeterli olur sanırım :) 

Kramplarım arttı özellikle geceleri girip uykumdan uyandırıyor. Artık eşim demeden ilacı içiyorum anlayacağınız. :) Ve her zaman her koşulda üşüyen ben gitti alevler basmaya başladı bu ara. Sabah uyandığım da ki bel ağrımı sormayın gitsin. Her gece dayak yemiş gibi ya da bi tır sırtımdan geçmiş gibi bir ağrıyla uyanıyorum artık. Çok canım kıymetli değildir benim çıt kırıldım bi tip değilimdir fakat bu bel ağrısına sabretmek harbiden uykusuzluğumu enerjimi çalıyor benden... Yapacak bir şey yok diyip yola devam ediyoruz ;) 

Mini bonbonella ise ikidir bağdaş pozisyonunda dik oturuyor gittiğimizde. Eliyle yüzünü kapatması beni bitiriyor sağa dönüyorum sola dönüyorum, öksürüyorum elini kıpırdatmıyor sıpa. Şöyle tam bir güzel ultroson resmimiz olamadı daha. 

- "Doğunca çok resmimi çekeceksin Nunu azıcık daha sabret." Dediğini duyar gibiyim ısrarla elini yüzünden çekmemesinden. :) 

Zaman yaklaştıkça paniklemiyor değilim bazen kendimi hep olumlamalarla yönlendiriyorum fakat Normal doğumu bu kadar isterken ne bir yorumunu okuyorum ne de araştıyorum artık etkilenmemek adına o işi kocam devraldı sağ olsun. Bütün bilgi onda olacak ve yanımda olacak inşallah...

Bu arada açlık tokluğumuza baktırdık. Değerler gayet normal çıktığı için şeker yüklemeye de ihtiyac kalmadı. 

Cicilerimizi Ananemiz bir güzel bebek yumuşatıcılarıyla yıkadı. Bizde çantamızı hazırladık. Eksiklerimizi tamamlıyoruz yavaş yavaş. Ucu bucağı yok sanki her gün bir liste yapıyorum :)

İşe de son gaz devam ediyoruz kızımla ona bol bol iş hayatı öğretiyorum :) Bazen ciddi bir ortamda veya Veliyle görüşürken öyle büyük tekmeler atıyor ki tüm dikkatimi bir anda dağıtabiliyor. :) Feci tekmeler geçiyor artık😁 Babamızın sesini tanıyoruz mesela sabah kalktığında daha hiç hareket hissetmemişken Lina diye seslenen babamıza tekmeyle cevap verir olduk artık biz :D 

Şimdiden akşamları geldiğimiz de odak noktamız o oldu. Yemekten sonra o kadar kıpırdanıyor ki döndükçe eli ayağı çıkıyor bir yerden karnım sürekli dalga halinde kıpırdanıp duruyor kıpır... 

Babamız artık yarım dünya diye iltifat etmeye başladı resimden anlaşılıyordur sanırım :)) 

Yarım dünya Nunu ve Lina'dan Sevgiler ... ;)